Ποίηση
Δρόμους που αγάπησα,
πάνω στα σύννεφα στις ποιο ψηλές κορφές
Δρόμους που αγάπησα
αξέχαστες διαδρομές
άκρη δεν έχουν πουθενά,
στροφές στον ήχο του ανέμου,
σκέψεις... κραυγές απ᾽αγρίμια,
αλλήτισα ψυχή τον χρόνο σταματάς
την ζυγαριά της μνήμης
καις φωτός ζεστή φωτιά.
KristoPantera
No comments:
Post a Comment