Ο δρόμος που δεν πήρα.

Ποίηση

Ο δρόμος που δεν πήρα


Σ´ένα κιτρινισμένο δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, και εγώ
λυπόμουν που να πάρω και του δυό τους δρόμους δεν γινόταν.



Γιατί ένας ταξιδιώτης ήμουν, στάθηκα πολύ καιρό
και κάτω κοίταζα τον ένα ως το μακρυνό σημείο 
που έγερνε και μέσα στα χαμόκλαδα χανόταν.

Ύστερα, δίκαια κι ωραία πήρα αποφασισμένος τον άλλο δρόμο
κι ίσως να ήτανε και τυχερό,
μια και ήτανε απάτητος χορταριασμένος 
αν και εκεί μπροστά μου ήτανε φθαρμένος
Στην αρχή ήταν όμοιοι και οι δυό.


Όμοιοι απλώνονταν μπροστά μου εκέινο το πρωί
Στα φύλλα επάνω ούτε βήμα δεν φαινόταν να έχει κάνει πίσω.
Ω... άφησα τον πρώτο για μια άλλη μέρα,
Επειδή όμως ήξερα πως ο ένας δρόμος στον άλλο οδηγεί
αμφέβαλα αν ποτέ μου θα μπορούσα να γυρίσω πίσω.

Σε κάποιο τόπο θα το λέω μετά απο καιρό
αναστενάζοντας χρόνια και χρόνια μετά
Πως σ´ένα δάσος ήταν ένα σταυροδόμι, κι εγώ
πήρα τον λιγότερο πεπατημένο, κι αυτό 
έκανε όλη την διαφορά.

Robert Frost 1874-1963

Μετάφραση Δάφνη Χρονοπούλου