Στο ξεχασμένο Γυναικόκαστρο.

Κάστρα στην Μακεδονία.

Πάνω από το  χωριό Παλαιό Γυναικόκαστρο
45χλμ βόρεια της Θεσσαλονίκης βρίσκετε
ένας  απόκρημνος λόφος  και πάνω του υπάρχει 
ακόμη σε άθλια πλέον κατάσταση 
 το Βυζαντινό κάστρο με το όνομα
Γυναικόκαστρο.









Το κάστρο χτίστηκε κατά το 1334 απο τον Ανδρόνικο  Γ΄Παλαιολόγο 
για την προστασία της περοχής και σαν προμαχώνας της Θεσσαλονίκης.
Ονομάστηκε έτσι γιατί λένε ότι ήταν σε τόσο καλό οχυρωματικό σημείο 
και κατασκευασμένο να αντέχει στις πολιορκητικές μηχανές του τότε
και μπορούσαν να το προστατεύσουν και μια χούφτα γυναικόπαιδα.
Επίσεις υπάρχει και η ιστορία της Μαρουλίας, της γυναίκας ᾽᾽κεραυνό᾽᾽ η το αγρίμι του κάστρου όπως την λέγαν οι ντόπιοι, παράδειγμα  θηλυκής ηρωικής αντίστασης  που ειναι ταυτόσημος σε πολλά σημεία της Ελλάδας.














Μπαίνοντας απο την κεντρική πύλη του παλιού φρούριου συναντίσαμε την πινακίδα
για να γνωρίζει ο επισκέπτης ότι σε τέτοιους τόπους δεν ξέρει κανείς  ποτέ τι θα συναντήσει και  τι μπορεί να συμβεί  και ότι εισερχόμαστε αποκλειστικά με δική μας ευθήνη.
Έτσι κι αλιώς ότι και να κάνεις στην Ελλάδα πλέον το κάνεις
αποκλειστικά με δική σου ευθύνη.




Ενα Βυζαντινό υπέροχο απομεινάρι το Γυναικόκαστρο.
με τον πύργο  που ακόμη διατηρείτε στην ακρόπολη, 
με την απέραντη θέα το μάτι χάνετε στα απεναντι βουνά σύνορα
φαίνεται καθαρά  μέχρι και το βουνό Κοζούφ -  απο την γειτονική ΠΓΔΜ.





Ανασκαφές στην γύρω περιοχή έβγαλαν στο φως ότι και εδώ το μέρος 
κατοικόταν απο την εποχή του σιδήρου αυτός ο φυσικός λόφος έφερνε προστασία
καθότι μπορείς και εποπτεύεις εύκολα την γύρω περιοχή 
και ταυτόχρονα να αμύνεσαι.







Καθώς γυρνούσα γύρω απο τα ερείπια και έβγαζα φωτογραφίες 
πρέπει να ενόχλησα με την παρουσία μου
μια κουκουβάγια που μάλλον εκεί κοντά πρέπει να είχε την φωλιά της.





όσο ο ήλιος άρχινε να πέφτει το μέρος γινόταν μαγικό.





Όπως όλα τα παλαιά κάστρα υπάρχει και ένα ποταμάκι δίπλα του 
όπου οι παλιοί κάτοικοι έπερναν το απαιτούμενο νερό.
Υπάρχει και ένα πηγάδι στο κάστρο όπου ήταν απαραίτητο σε περιπτώσεις πολιορκίας,
λέγεται ότι στο πηγάδι βρίσκετε και μια υπόγεια στοά που οδηγούσε έξω απο το κάστρο σε ένα ρυάκι που λειτουργούσε σαν δικλίδα ασφαλειας σε περιπτώσεις διαφυγής 
και σε περιπτώσεις όπου χρειαζότουσαν νερό μεσα στο οχυρό.






Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής σε πολλά σημειά του δρόμου υπήρχε ομίχλη,
μαζί με τον σβήσιμο του ήλιου,
δημιουργούσε απόκοσμα  και φανταστικά μουντά πλάνα,
συνεπαρμένος απο την ενέργεια του κάστρου σαν έβλεπα ιππότες 
πάνω στα άλογα να ξεπετιούνται σκιες πίσω απο τα σβησμένα δέντρα
και σκεφτόμουν τον χρόνο πόσο γρήγορα περνά 
και αφήνει πίσω συντρίμμια,
ιστορίες που γίνονται θρύλοι, θρύλοι που χάνονται αν δεν τις συνεχίσει ανθρώπινη λαλιά, 
μύθοι που γίνονται καπνός,
κάστρα που κάποτε ήταν σίδερο,
σήμερα σκόνη στον άνεμο.
Για πόσο θα βαστεί ο θρύλος της Μαρουλίας
όσο να βγει να αναστηθεί μια καινούργια λέαινα
και να φωνάζει ελευθερία πάνω απο το κάστρο
απο τον καινούργιο τον ζυγό,
να πολεμίσει για την λευτεριά την κάθε σύνχρονη σκλαβιά
Η όμορφη Μαρουλία θα είναι για πάντα στις καρδιές μας 
μέσα στο κάστρο της ψυχής μας
έτοιμη για όλα χωρίς να φοβάτε την μάχη και την φωτιά
νεράιδα, αερικό και αμαζόνα
θα τραγουδά και θα περιμένει.

Κείμενο - φωτογραφία. Kristo Pantera

Χάρτης.
Γυναικόκαστρο

Σύνδεσμοι για παραπάνω πληροφορίες
el.wikipedia.
visaltis.net
protostrator.blogspot.gr