2 πόδι Χαλκιδική.
Αξιοσημείωτες διαδρομές με μηχανή.
Διαδρομές εντός Ελλάδας.
Σηκώνομαι το πρωί,
πετάω μια πετσέτα και το μαγιό στην τσάντα,
την φωτογραφική μηχανή πέρνω ένα μπουκάλι με νερό
και βουρ....
Κυριακή μέρα για τσάρκα, μέρα για κοπάνα, ημέρα της βόλτας.
Ίσως για αυτό στα μεγαλα ταξίδια κάθε μάρα είναι Κυρική
Η βόλτα μου ξεκίνησε απο Μουδανιά με πρώτη στάση στο βενζινάδικο
στον Γιάννη στην Νικήτη.
Ευχαριστώ για το καφεδάκι Γιάννη και για το σπά, πλύσιμο κέρωμα της μηχανής.
Είναι ωραία και ήσυχα ακόμη,
τέλος Ιούνη στην Χαλκιδική, δεν έχουν πλακώσει οι πολλοί οι μάστιγες ο πολύς τουρισμός
η τρέλα της πόλης που μεταφέρετε στις παραλίες κάθε καλοκαίρι για μια θέση πετσέτας στην παραλία, έτσι μπορείς να χαρείς τις μετακινήσεις σου και την θάλλασα ποιο όμορφα.
Μετά απο Νικήτη επόμενη στάση στον Παράδειδο την κρυφή μου παραλία .,
σσσσσσσσσσσ μην το πείτε σε κανένα...εεεεεεε μα είναι ωραία στον παράδεισο...
Με θέα απέναντι το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής, το Άγιο Όρος και τον επιβλητικό Άθωνα.
Εδώ οι αρχαίοι λέγαν ότι ο Ποσειδώνας στην μεγάλη Τιτανομαχία πέταξε ένα μεγάλο βράχο και φυλάκισε τον γίγαντα Άθω γιο του Ουρανού και της Γης και εξού και η ονομασία του βουνού.
Όσες φορές κι αν έχω φωτογραφίσει τούτα τα βράχια πάντα με προκαλούν ξανά για κλικ,
κάθε χρόνο είναι άλλα συνεχώς μεταμορφώνονται μεταβάλλονται
πάντα βλέπω καινούργια πράγματα καινούργια πρόσωπα μορφές και πλάσματα
να δημιουργεί και να σμιλεύει ο αέρας και η αλμύρα πάνω τους.
Μετά τις βουτιές κατηφορίζω για Σάρτη αγαπημένος προορισμός αγαπημένο χωριουδάκι.
Απο πιτσιρικάδες θυμάμε το σκάγαμε απο το σπίτι με τα παπάκια για να ρθούμε εδώ απο Σαλονίκη με πέντε δραχμές στην τσέπη όλες και όλες τα τσοντάραμε όμως όλοι μαζι ότι έιχαμε και μοιραζόμασταν τα πάντα στην παρέα τσιγάρα ποτά καφέδες σάντουιτς μέχρι και τις τουρίστριες ....
με μοναδικό εξοπλισμό ένα σλίπι και ένα μαγιό, βγάζαμε μαγικές διακοπές.
στάση οποσδήποτε στο πεπονάκι καρπουζάκι
Η Σάρτη ήταν και θα είναι πάντα Ροκ
αλλα πάρτε και μερικές τζούρες απο Αγιορίτικο βασιλικό
πέντε κουβέντες με το φιλαράκι μου τον Μητσάρα
και μετά... κρασάκι
ντομάτα σαλάτα
και σαρδελίτσα στα κάρβουνα
Τι όμορφα που ειναι να μπορείς να χαίρεσε και να γεμίζεις
με τα απλά πράγματα στην ζωή
κάπου εκεί που το χάνουμε νομίζω
θέλουμε πάντα θέλουμε
ποθούμε υλικά άσχετα πράγματα που μας αποκόβουν απο το πραγματικό
δουλεύουμε
δουλεύουμε
για ένα αύριο που δεν ξέρουμε αν θα έρθει και ποτέ
δουλεύουμε για μια πλασματική ευτηχία κάπου στο μέλλον
και το παρών το απομονώνουμε κάθε μέρα με ασπιρίνες και πονστάν στην καλύτερη.
Αποχαυνομένοι στην μικρή οθόνη περνάνε οι μέρες ζώντας τις ζωες των άλλων.
Ένας γάτος δίπλα μου κέρδισε τα ψαροκόκαλα
με λίγο τρίψημο στα πόδια και λίγα γουργουριτά.
Όσο προχωράς ποιο κάτω στην μύτη του δεύτερου ποδιού το τοπίο
εναλλάσεται με μαγικές και φιλόξενες παραλίες
για να αράξεις και να ξεχαστείς
ήσυχα λιμανάκια με απότομες πλαγιές να βουτάνε μέσα στο Αιγαίο
το πεύκο να μπαίνει μέσα στην θάλλασα
και η θάλλασα να σκαρφαλώνει στα βράχια
το πράσινο με το γαλάζιο σαν την παλιά τιτανομαχία για την επικράτηση
και το ποιο θα κερδίσει το μάτι του ταξιδιώτη
δημιουργούν εικόνες που σου μένουν
μην ξεχνιώμαστε σα την Χαλκιδική δεν έχει.
Να και η χελονίτσα νησάκι στα ανοιχτά των δυτικών ακτών της χερσονίσου της Σιθωνίας
και η άλλη πλευρά του 2ου ποδιού πριν τον Μαρμαρά απλα φανταστική
με το αποκορύφωμα τις πλαγιές με τα αμπέλια του Πόρτο Καρράς.
Κάπως έτσι θέλω να καταλήξω στην αρχική επικεφαλίδα πως μια μικρή βόλτα
μπορεί να γίνει μεγάλη και ας είναι και 200χλμ δίπλα απο το σπίτι σου.
Το θέμα ειναι η ενέργεια που βάζουμε στο κάθε τι και πόσο αφήνουμε το εαυτό μας
να γευτεί λίγο απο το αιώνιο που αναπνέει δίπλα μας κάθε στιγμή.
Να μπορούμε να αφήνουμε για λίγο στην άκρη τα προβλήματα του σύγχρονου τεχνογκαβλοτικού κόσμου της κρίσης του πνεύματος και να μπορούμε να παίρνουμε
ανάσες αναζωογόνησης και πάντα με καινούργια ενέργεια να δημιουργούμε το καλύτερο για όλους και όλα, μπαίνοντας στον ατελείωτο αγώνα και αρένα της ζωής.
Μερικά φρούτα εποχής στην μπαγαζιέρα και άιντε πάλι στον δρόμο.
Όσο κι αν αυτό που ζούμε είναι στην ουσία μια φαινομενική ειρήνη, γιατι στις πλάτες μας παίζονται διάφορα σεναρια επιστιμονικής φαντασίας
Χαρείτε αυτα που πρσφέρει απλόχερα η φύση με σεβασμό
χαρείτε την κάθε στιγμή, του φίλους τις φίλες δίπλα μας την οικογένεια τις παρέες τις βόλτες
και άς έχουμε κατα νου ότι κανεις δεν είναι τέλειος και ότι η ίδια η φύση αγαπά το μπαστάρδεμα τα χρώματα και την αγάπη.
Ας έχουμε κατα νού ότι το δίκιο όσο κι αν φωνάζουμε
η δεν φωνάζουμε
όπως το ποτάμι βρίσκει πάντα τον δρόμο για την θάλλασα
έτσι και το σωστό και το δίκο πάντα στο τέλος
θα βρει τον τρόπο και τον δρόμο.
Εδώ η διαδρομή όποιος δεν την έχει κάνει με μηχανή,
να την βάλει στο πλάνο,
αξίζει.
Κυριακή 29 Ιούνη 2014
Κείμενο - φωτογραφία Kristo Pantera
No comments:
Post a Comment