Ευτυχία είναι..
Φτάσαμε ακριβώς την ώρα που έπρεπε να φτάσουμε!
Άστατος ο ουρανός και απρόβλεπτος, από απότομες μπόρες σε ήλιο που έκαιγε.
Μερικές αστραπές που και που στην απέναντι στεριά άστραφταν
σαν φλάς από φωτογραφική αρχαίων θεών.
Ωραίος ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα, τα αγριολούλουδα στρώσαν πολύχρωμο χαλί
τρεμοπαίζει όπου φυσά ο άνεμος.
Τα σύννεφα τρέχαν γρήγορα στον ορίζοντα φέρνοντας το βράδυ ποιο σύντομα.
Μόλις τα πουλιά μαζευόντουσαν στις φωλιές τους
τιτιβίζοντας τις καληνύχτες τους
μια αγέλη τσακαλιών περικύκλωσαν τον χώρο που είχαμε κατασκηνώσει
ούρλιαζαν φλερτάροντας με το φεγγάρι ξεπερνώντας με τα τραγούδια τους
τον παφλασμό των κυμάτων από την θάλασσα δίπλα μας.
Μια μικρή φωτιά στην άμμο και λίγο κρασί μας ζέστανε τις καρδιές.
Ένας πρωινός καφές στην έρημη παραλία του Απρίλη
πέντε φωτογραφίες να σταματάνε τον χρόνο,
χαμένος στον χρόνο με τις κινήσει του Τάιτσι,
μια σαλάτα από φρέσκα κρίταμα που μαζέψαμε δίπλα από τα βράχια,
μια βουτιά στην δροσερή θάλασσα...
Πόσο πλούσιος με τόσο απλά πράγματα!
Ξέρεις τα σύννεφα δεν τους νοιάζει τι πλάσματα βλέπουμε
να ζωγραφίζουν στον ουρανό,
ακόμη και η γη δεν δίνει δεκάρα τι κάνουμε,
αν είμαστε ευτυχισμένοι η δυστυχισμένοι
δημιουργοί η οπαδοί, δούλοι αφέντες,
μπορεί στο μέλλον να υπάρξουμε αλλά μπορεί και να εξαφανιστούμε,
αυτή θα συνεχίσει το ταξίδι της να γυρνά στο διάστημα
βράχος όπου προστάζει βαρύτητα.
Μικρή η απόδραση μα οι ανάσες μεγάλες!
Η ευτυχία δεν είναι ένας σταθμός που φτάνεις, πραγματικά,
αλλά ένας τρόπος να ταξιδεύεις!
No comments:
Post a Comment