Κυνήγι εικόνων στον Χολομώντα.

PhotoRide Cholomon Mount.

NightScape Photography Hammock Camp.

Όταν φτάσαμε μας πήρε το βράδυ, την ώρα που θέλαμε δηλαδή. Είδαμε δεν είχε μεγάλο φεγγάρι και είπαμε να την παλέψουμε πάλι με την αστροφωτογράφηση. Πιάσαμε ένα τυχαίο χωματόδρομο χαθήκαμε για λίγο μέσα του και σταματήσαμε σε ένα ανοικτό μέρος  για να βλέπουμε τις γύρω κορφές και αρκετό χώρο  στον ουρανό για να χαζεύουμε τα αστέρια.

Έβαλα την κάμερα να γράφει ένα τάιμλαπς τον ήλιο που χανόταν στην δύση πίσω απο κάτι σύννεφα που ερχόταν προς εμάς. Στήσαμε μαι τέντα για περίπτωση βροχής και τις αιώρες να ριχνουμε και καμια ξάπλα γιατί τέτοιοες βραδιές γίνετε ξενύχτι και παρατήρηρση του ουρανού επαφή με την γη και το βουνό και ειδικά παρατήρηση της πανίδας του κάθε μέρους γιατι ποτέ δεν ξέρεις τι θα σε πεταχτεί μέσα απο τα δέντρα.

Στον Όλυμπο  ένας λύκος σε μια εξόρμηση μας γύρναγε σε ασφαλή απόσταση βέβαια και μας τραγουδούσε για κάμποση ώρα κάνοντας κύκλους γύρω απο εκεί που είχαμε στηθεί. Σε ένα ποτάμι μια άλλη φορά κατέβηκε να πιεί νερό ένα ζαρκάδι, μας ξάφνιασε δεν προλάβαμε να πιάσουμε κάμερα στα χέρια, μόλις μας ανακάλυψε βέβαια που το βλέπαμε με κάτι γουρλοτά μάτια εξαφανίστηκε με ένα σάλτο μέσα στην καρδιά της βλάστησης. Αυτή την φορά μια οικογένεια απο γέρακες που τους ακούγαμε ποιο πολύ και λίγο στα κλεφτά τους είδαμε  όταν πέταξαν πάνω απο τα κεφάλια μας, πρέπει να είχαν φωλιά ανατολικά απο μας σε κάτι βράχια. Το βράδυ πάνω απο τα κεφάλια στο δέντρο ήρθε ένα πουλί, δεν καταλαβάμε τι ήταν και έκανε κάτι περιούργους ήχους μόλις το μιλήσαμε  τρόμαξε και πέταξε στο διπλανό δέντρο και συνέχισε τον μονόλογό του και μια  μεγαλούτσικη σαύρα που άλλαζε χρώμα στο δέρμα της ήρθε το πρωί στην παρεά μας, έκατσε αρκετή ώρα και κρυφάκουγε τι λέγαμε.

Διαλέγω χώρους με όσο το δυνατών λιγότερη φωτορύπανση μακριά απο τις πόλεις και για την φωτογραφία αλλά και για το μάτι, όσο περνάνε τα χρόνια διαπιστώνω ότι γίνονται ποιο σπάνιες τέτοιες περιοχές. Φωτίζονται όλα όλο και ποιο πολύ, σε λίγα χρόνια θα περιμένουμε μπας και καθαρίσει ο ουρανός απο τους δορυφόρους και δούμε το φεγγάρι... όλα αυτά που πετάνε πάνω μας..αλήθεια πόσοι ακόμη δορυφόροι; όλο και ποιο πολύ εξαρτόμαστε απο την τεχνολογία και με ένα φτάρνισμα του ήλιου μας ,μπορεί να βρεθούμε πίσω στην λίθινη εποχή. Πόσο γρήγορα αλλάζουν οι καιροί, χθες κάρα σήμερα ιπτάμενα οχήματα, αύριο; Οι πόλεις συνεχώς επεκτείνονται  προς τα μέσα αλλά και προς τα έξω, πάρε παράδειγμα οποιαδήποτε μεγαλούπολη δες  πως ήταν πριν 50 -100 χρόνια και δες πως είναι σήμερα,αν κάναμε ενα τάιμλαπς  τα τελευταία πενήντα χρόνια θα βλέπαμε πολύ έντονα την συρίκνωση των δασών στον πλανήτη μας.

Μόλις πέσει το παραδάκι ποια Νατούρα ποιο δάσος ποιος Αμαζόνιος, κάψτε όσο έκταση χρειαζόμαστε για να χτίσουμε καινούργιους μπετόναρμε οικισμούς. Κόωτε όσα δέντρα μας εμποδίζουν την θέα διώξτε τα αγρίμια και τα ζωντανά της περιοχής για να σπέιρουμε καθρέπτες γιγάντια φουρφούρια πελώριες τουρμπίνες έλικες τόνους απο καλώδια σίδερο μπετόν και όλα αυτά με μια οικολογική  και καλά συνείδηση και ευαισθησία. Μετά απο δυο χρόνια καραντίνας απο ένα ιό που ξέσπασε τυχαία όπως μας λένε οι ΄ειδικοί΄μαζί με μαζικό τρόμο θανάτου, παγκόσμια καταστολή, αποξένωση, οικονομική κατάρευση για τους πολλούς και κέρδη για κάποιους λίγους ξεπετάχτηκε μια καινούργια εποχή ηλεκρονικού ελέγχου των υπηκόων, καταπατήσεις δικαιωμάτων, συνεχόμενων απαγορεύσεων ουσιωδών ελευθεριών, γενικής ξενοφοβίας και ρατσισμού, διαχώριση ανθρώπων σε εμβολιασμένους και μη έρχεται σαν το κερασάκι στην τούρτα στην επικαιρότητα ξανά ο φόβος του τρίτου παγκόσμιου. Αρχίσαμε να μιλάμε για επιπτώσεις των πυρηνικών, μια παγκόσμια αλλαγή συνόρων και τα μικρά βασίλεια δείχνουν τα νύχια και δόντια τους πόλεις και χωριά βομβαρδίζονται καθημερινά και πού είσαι έρχονται κι άλλα, ο χειμώνας προβλέπεται βαρύς ...μάζευε ξύλα. 

- Κατά τα άλλα, όλα καλά;

- Όλα καλά ναι ρε, να πάμε για κάνα μπανάκι!

Πόσο εύκολα ο άνθρωπος διαλέγει στρατόπεδο φορά την στολή του κτήνους και σκοτώνει συνάθρωπο, άντρες γυναίκες και παιδιά, με καθαρή συνείδηση ότι κάνει το σωστό το θεάρεστο το καλό για την πατρίδα!

Ωρες ώρες αισθάνομαι σα να βρίσκομαι μέσα στην μυθοπλασία του Τόλκιν και τα Ορκ το Μάτι ο Σάρουμαν και όλο το κακό συναπάντημα ασταμάτητα υποχθόνια με τηλεπάθεια μαγεία με κύματα Χ Ψ στέλνουν στους  εγκεφάλους των ανθρώπων και τους εξουσιάζουν σα να είονα άβουλα ζόμπι και με την βία να καταστρέφουν τα πάντα απο την μέση γη, απο όπου περνάνε κρανίου τόπος.

Ας μείνουμε όμως  σε ένα φανταστικό φινάλε του γενικού θεάτρου ότι στο τέλος θα νικήσει πάλι η ισορροπία όπως συνήθως γίνεται στο όμορφο αδηφάγο χάος που βρισκόμαστε. Παρόλο που φαίνεται απίστευτα χαοτικός και τυχαίος ο κόσμος γύρω μας υπάρχει μια κρυφή αρμονία παντού ένα διάσπαρτο Σαμανικο τραγούδι στον άνεμο στα κύμματα της θάλασσας  στον παλμό των τζιτζικιών ένα Αυγουστιάτικο  μεσημέρι, απο τις τροχιές των γιγάντιων ουράνιων σωμάτων μέχρι των μικρότερων σωματιδίων του μικρόκοσμου.

Πόσο μικρός αισθάνομαι και πόσο τυχερός όταν κοιτώ τα τον βραδινό καθαρό ουρανό με τα άπειρα φωτάκια αστερισμούς εκει πάνω που ταξιδεύουν απο ένα διαφορετικό χωροχρόνο με ασυλληπτες ταχύτητες διαστάσεις άλλα ενεργά και  άλλα να έχει τελειώσει ο ενεργειακός τους κύκλος και δεν υπάρχουν ποια και μεις να βλέπουμε μόνο το απομεινάρι του φωτός τους που ταξιδεύει ακόμη, στην ουσία βλέπουμε μια λάμπα που έχει σβήσει ήδη μύρια χρόνια πριν και κάτι που υπάρχει αλλα και δεν υπάρχει πραγματικά. Όλα είναι ψευδαισθήσεις!

- Ότι βλέπουμε δεν είναι παρά ένα όνειρο μέσα σε όνειρο - Εντγκαρ Αλλαν Ποε

Μέσα απο τα τρισδιάστατα σύνορα και όρια του γνωστού μας κόσμου με τις φτωχές μας αισθήσεις προσπαθούμε απο τότε που καταλάβαμε την υπαρξή μας να ανακαλύψουμε τα μυστικά του σύμπαντος που μας περικλείει,  οι θεοί μας πεθένουν σαν εμάς και γεννάμε καινούργοιους αναλόγος το πνεύμα της εποχής. Στα εφηβικά μας βήματα που διανύουμε άλλοτε μας βγαίνει σε καλό άλλοτε χύνεται ποτάμι το άιμα για να κυλήσει ο τροχός. Πέρα απο τα πολλα αρνητικά που κουβαλά ο άνθρωπος είναι απο την φύση του αναζητητής θαυμάτων βάθεια στο πύρηνα του γενετικού υλικού  μας υπάρχει το γονλιδιο του εξερευνητή. Κάποτε φτιάχναμε ξύλινα καραβια και εξερευνούσαμε τις μανιασμένες παρθένες  θάλασσες του πλανήτη μας σήμερα κάνουμε τα πρώτα βήματα και εξερευνούμε τους αστρικούς ωκενούς του γαλαξία μας και πέρνουμε και μερικες κρυφες ματιες  παραπέρα σε εξωπλανήτες που ίσως να υπάρχεουν καινούργιες φόρμες  μορφών ζωής ανάμεσα απο απίστευτες  αποστάσεις που μας χωρίζουν και μας ενώνουν γαλαξίες νεφελώματα και πεδία που ούτε μπορέσαμε ποτέ να φτανταστούμε. Ίσως στο μέλλον έρθουμε σε επαφή με άλλους που δεν είναι σαν εμάς, αν καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε μαζι τους γιατι ακόμη δεν μπορούμε αναμεταξύ μας, τι θα τους λέγαμε άραγε για την ανθρ΄ψπινη κληρονομιά και το στίγμα μας στο συμπαν;

Η μήπως τελικά δεν νοιάζεται κανείς αν υπάρχουμε και το σύμπαν δεν δίνει δεκάρα για το ανθρώπινο είδος; Μήπως η πραγματικότητα ήταν είναι θα είναι μια συλλογική ψευδαίσθηση;

Μήπως ....μήπως....

Φύσηξε ένα αεράκι και κουνήθηκε η αιώρα άνοιξα τα μάτια και κοίταξα τα πράσινα φύλα χρυσά χόρευαν με τον ήλιο και τον άνεμο στα κλαδιά απο τα δέντρα που μας φιλοξένησαν αυτην την όμορφη βραδιά. Ο ήλιος είχε ανεβεί για τα καλά αν και με λιγοστές ώρες ύπνου η ενέργεια του βουνού  μας τόνωσε, κάναμε ένα καφεδάκι και μια βόλτα με τα πόδια στην γύρω περιοχή μέσα σε δάση που δεν τα περνά το φως του ήλιου. 

Αγαπιέται η δροσιά του βουνού στην καρδιά του  καλοκαιριού.

 Μετά τον αναζωογονητικό περίπατο φορτώσαμε την μηχανή και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με άδεις τις μπαταρίες απο τις κάμερες αλλά γεμάτες του νου και τις καρδιάς. Όσο ποιο πολύ πατάς και ριζώνεις στην γη τόσο παραπάνω ουρανό μπορείς να χωρέσεις, με όσα λιγότερα ο άνθρωπος ποιο όμορφα αισθάνεται και ευτυχισμένα και άλλο τόσο ποιο λεύτερος είναι και να θυμάσαι πως ο ΄κακός΄ ο λύκος δεν έκαψε ποτέ κανένα δάσος!

Εάν μη έλπηται ανέλπιστον, ουκ εξευρήσει.

- Αν δεν ελπίζεις το ανέπλιστο, δεν θα το βρεις. - Ηράκλειτος

Δες το βίντεο απο την εξόρμηση μας!