Wednesday, March 13, 2019

Νερό φωτιά και.....κούλουμα!

Έχω μια μεγάλη αγάπη για το νερό.
Κρύο, ζεστό, αλμυρό, θειούχο, νερό που καίει που δροσίζει χαλαρώνει ανακουφίζει, ποταμίσιο.
Σε όλες του τις μορφές το νερό εκδηλώνει το μεγαλείο και χαρίζει ζωή.
Το νερό θεραπεύει.
Βασικά δεν γνωρίζω κάποιο λογικό και νορμάλ άνθρωπο να το μισεί.
Όλα τα πλάσματα καταβάθος το ευγνωμονούν.
Περίπου τα 2/3 του σώματος μας αποτελείτε απο νερό ο εγκέφαλός  75%  η Γη γυρω στο 70%.
Είναι ένα στοιχείο που μας κυβερνά και είναι απαραίτητο για την επιβίωσή μας.
Είμαστε ένα κοκτέιλ στην ουσία απο νερό ανακατεμένο με πολλά πολλά ακόμη πραγματάκια μέσα.






Μιας και ο χειμώνας φτάνει στο τέλος του και είχαμε δυο μέρες κενό λόγο καθαράς Δευτέρας και Κούλουμα κτλ κτλ, αποφασίσαμε να την σκαπουλάρουμε για κάνα ιαματικό μπανάκι στο Πόζαρ.
Για όποιον δεν γνωρίζει τα λουτρά Πόζαρ βρίσκονται 13χλμ απο την Αριδαία καμιά εκαστοστή απο Θεσσαλονίκη.
Η ονομασία προέρχεται απο τις λέξεις -  Πο και Ζαρ - που σημαίνουν - κάτω απο την φωτιά.
Ευρήματα μαρτυρούν ότι απο τα αρχαία χρόνια εδά ήταν ενα πολύ καλό στέκι για την ανθρωπότητα κα οχι μόνο.
Στις σπηλιές που υπάρχουν λίγο ποιο πάνω απο την λουτρόπολη βρέθηκαν εργαλεία αρχανθρώπων απο την Παλαιολιθική εποχή, ανθρώπινος σκελετό, οστά  απο καφετιά αρκούδας ηλικίας 10000 ετών.
Πήγαμε στην σπηλιά και ήταν ψιλοεγκατελλειμένα όλα,
Μια σιδερενια πόρτα παραβιασμένη και μέσα σώσον Κύριε...
Οι αρχάνθρωποι πιστεύω θα την είχαν σε καλύτερη κατάσταση.
Μισό ευρώ να βάζαν εισητήριο σε ένα χρόνο πιστεύω θα μαζευόταν χρήματα για σιγύρισμα  και συντήρηση όλων των συμπλεγματων απο σπηλιες που υπαρχουν στην περιοχή.

Δεν είμασταν για πολλά εξτρίμ σπορ το μόνο που θέλαμε ήταν να χαλαρώσουμε δυο μέρες με μπανάκια καλό φαγάκι γι΄αυτό και τριγυρνούσαμε γύρω απο το Λουτράκι μόνο.
Καθότι τελευταία στιγμή το αποφασίσαμε να πάμε δεν είχαμε και πολλές επιλογές απο δωμάτια.
Θέλαμε 3δίκλινα σε έναν ξενώνα και δεν υπήρχαν πουθενά.
Μετα απο πολλά τηλεφωνήματα ο κυρΤάκης μας έδωσε το τηλ της κυρ Ασπασίας και η κυρ Ασπασία μας είπε για την κυρα Σμαράγδα βρήκαμε αλλα και εκει η φάση ήταν λίγο Σώσον Κύριε.
Τα δωμάτια ήταν σουπερ λουξ ναούμ δεν είχανε μπάνιο,  ένα τηλέφωνο κρεμασμένο δίπλα στην χέστρα και το νερό έτρεχε που και πού με το σταγονόμετρο, ενας νιπτήρας παραδίπλα που και για τα στρουμφάκια θα ήταν πολύ μικρός, τα κρεβάτια ήταν μονά γενικά έφτιαξε έναν ξενώνα με ότι μέσα είχε η Θίτσα κάτω απο το σπίτι της και βγάζει κανα φράγκο.
Απο 30 ευρά την ημέρα που κάναμε το ντιλ στο τηλεφωνο όταν πήγαμε εκεί μας το γύρισε στο 35,
τέλος πάντων τέτοιες μέρες περιμένουν να τα αρπάξουν και αυτοί δείξαμε ανωτερότητα και προσαρμοστήκαμε άσε που μετά απο ένα μπουκάλι βότκα μοιάζαν όλα διαφορετικά στο τέλος.

Το Καιμάκτσαλαν είχε χιόνια πάνω και χάριζε μοναδικές εικόνες, παρόλο που ήταν ένα μικρό καλοκαιράκι απο άποψη καιρού αυτό το ΣΚ.
Αποκριές η ποιο τρελή γιορτή του χρόνου, παντού μασκαρεμένοι παιδιά και μεγάλοι με μάσκες μπαλόνια κομφετί χορός τα κλαρίνα ακομή βαράνε με ντιλέι μέσα στο λαβύρινθο απο τα αυτιά μου. Κέφι πειράγματα καμπόιδες τσιγγάνες πριγκίπισσες.
Το βράδυ της Κυριακής μια μεγάλη φωτιά στο κέντρο της πλατείας του χωριού Όρμα έκλεψε την παράσταση.
Μόλις πήραν φωτιά όλα τα ξύλα σαν να έγινε κάτι μαγικό μπροστά στα μάτια όλων που δεν μπορούσε να εξηγήσει και κανένας, για δευτερόλεπτα που μοιάζαν με ώρες έμειναν όλοι παγωμένοι με τα μάτια ορθάνοικτα να βλέπουν το φούντωμα της φωτιάς.
Πρωτογονικές αναλαμπές απο τα βάθυ του ντιενέι μας για άλλο ένα στοιχείο απο τα δυνατότερα του συμπαντός μας που δίνει αλλα και καταστρέφει ζωή.
Ξάφνου εκει που τραβούσα φώτος τους ανθρώπους που χορεύαν γύρω απο την φωτιά,
αρχίσαμε να βλέπουμε τις χιλιάδες μορφές που ξεπιδούσαν μέσα απο την φωτιά χορεύοντας και αυτές στον κοσμικό παλμό.
Δράκοι φτερωτά και μυθικά πλάσματα της ποιο τρελής φαντασίας τα πάντα όλα γεννιόταν και φεύγανε στον νυχτερινό ουρανό απο την καύσιμη ύλη της φωτιάς το φως και την θερμότητα.
Στην επιστροφή μιας και είχαμε χρόνο μετά τα κούλουμα και το φρι πρωινό με φασόλια γίγαντες χαλβά κρασί και όλα τα παραδοσικά στο πανηγύρι που κάνει το χωριό Λουτράκι τα τελευταια χρόνια στην παλιά τοποθεσία που ηταν κάποτε το χωριό, κάναμε μια στάση και στο μουσείο της Πέλλας και είδαμε απο κοντά τα απομεινάρια απο το κάποτε Μακεδονικό βασίλειο.

Καθότι τραντιτιοναλ τύποι κατα βάθος, με νερό και φωτιά αγγίξαμε το πνεύμα των ΄Κούλουμ΄ μετά το όργιο του καρναβαλιού ψιλοκαθαρίσαμε την καθαράν Δευτέραν και πάμε για λιτότητα και νηστεία πάλι.


'Να γίνομαι άνεμος για τον χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο
 ακόμη κι όταν ουρανός δεν υπάρχει' 
Οδυσσέας Ελύτης.











Ειμαι 94 χρονών αλλά νιώθω σαν 25άρις έλα να με ακούσεις το βράδυ θα παίξω κλαρίνο στον χορό.










































































No comments: