Go2HeavenCity?

Ξέρετε πως γίνονται αυτά εεε;
Εκεί που πίνεις το καφεδάκι σου βάζει ο ένας την πρίζα
κι άλλο που δεν θέλουν κι οι άλλοι
και να σου ψήθηκε μια υπέροχη βόλτα
και Κυριακάτικη εκδρομή απο το πουθενά.







Όταν μιλάμε για 150 χιλιόμετρα απόσταση δίπλα απο το σπίτι σου
πράγματι δεν έχει σημασία ο προορισμός αλλα το μάζωμα της παρέας.
Αρκεί να τσουλήσουν λίγο οι ρόδες να μυρίσω λίγο βουνό
να νιώσω το μπέρδεμα του ανέμου με το μουγκρητό της μηχανής.
Να πιώ ένα τσιπουράκι δίπλα στην θάλασσα με πέντε φίλους
που πάντα τυχαίνει να γνωρίσω κι άλλους πέντε σε τέτοιες βόλτες.

Έτσι κι έγινε, αυτή την φορά έλαχε να πάμε Ουρανούπολη.
Η Ουρανούπολη είναι ένα μικρό  χωριό κυρίως τουριστικό
στο κατώφλι του Αγίου όρους, είσοδος και έξοδος  για τις μονές
και τα μοναστήρια καθότι βρίσκετε εκει το λιμάνι για τους προσκυνητές
για τα ενδότερα του όρους.




Η περιοχή κατοικείτε απο πολλά  πολλά χρόνια πριν
αλλά το όνομά της η Ουρανούπολη το πήρε απο την πολιτεία που
ιδρύθηκε γύρω στο 315πΧ όπου λεγόταν ΟΥΡΑΝΙΔΩΝ ΠΟΛΕΩΣ

Στην ουράνια πολιτεία του σήμερα όμως η κατάσταση της Ελλάδας
είναι απο  θλιβερή εως δραματική.
Προχθές εδώ 38χρονος έχασε την ζωή του περιμένοντας το ασθενοφόρο.
Το ΕΚΑΒ έκανε να φτάσει σχεδόν ενα δίωρο απο την ώρα του τηλεφωνήματος,
με συνέπεια ο άνθρωπος να ξεψυχήσει πριν καν του προσφερθεί
ιατρική φροντίδα και βοήθεια.
Τραγικές ελλείψεις και δραματικες καταστάσεις απο τις γενικές ανεπάρκειες
στην υγεία και δυστυχώς παντού σε όλους τους τομείς.
Σαν να έχουμε χάσει την μπάλα με φαίνεται εδω και πολύ καιρό..
σαν να παίζει το τιμόνι μοναχό του πέρα δώθε χωρίς πορεία
χωρις κατεύθυνση το πλοίο.

Κάτσαμε στην κεντρική πλατεία του χωριού και η όλη κατάσταση
θύμιζε ψυχεδελική ταινία σε συνεργασία  Αγγελόπουλου με Στήβεν Κινγκ.
Μόλις παρκάραμε τις μηχανές άρχιζε να ουρλιάζει ο τρελός του χωριού
- πάρτε τις μηχανες .. πάρτε τις μηχανές απο δω!!!
Διάφοροι κάμεραν απο τα κανάλια να τραβάνε πλάνα απο δω και απο κεί
να προσπαθούν να κάνουν ρεπορτάζ για το τραγικό περιστατικό
που έγινε με το  ΕΚΑΒ και τον άνθρωπο που πέθανε απο πνευμονικό
οίδημα ενώ ίσως θα μπορούσε να σωθεί.
Δίπλα απο τα μαγαζάκια με τις χιλιάδες εικονίτσες  σε ότι μέγεθος γουστάρεις
με την Παναγίτσα και όλους τους Αγίους, βοήθειά μας,
τα αγιασμένα σταυρουδάκια, τα κομποσκήνια και τα tshirts
Ιησούς Χριστός Νικά και όλα τα κακά σκορπά,
να πηγαινοέρχονται βιαστiκά ανάμεσα στα λεωφορεία μοναχοί,
προσκυνητές, τουρίστες με την τελευταία λέξη απο αντβέντουρ μπουφάν
σακίδια πλάτης μπαστούνια για περπάτημα μέχρι τα ξέκολα ντόπια πιπίνια..
άλλοι να  προλάβουν να μπουν να μην χάσουν το καράβι
και άλλοι βγαίνοντας να μην χάσουν τα λεωφορεία..
απερίγραπτες καταστάσεις..
η πραγματικότητα πολλές φορές ξεπερνά κάθε φαντασία.


Πάμε για τσίπουρα παίδες δύσκολη φάση η φάση..
Αφήσαμε την Πολονέζα σερβιτόρα που έτρεχε πανικόβλητη  να προλάβει
να σερβίρει σε όλους καφείνη και που με φάνηκε η ποιο λογική
μέσα στο κομφούζιο που επικρατούσε και  κάτσαμε σε μια ταβέρνα ποιο δίπλα,
εκεί ήρθε μια Βουλγάρα να μας πάρει παραγγελία ..
Ώρες ώρες στην Ελλάδα νιώθω πολύ ιντερνάσιοναλ τύπος!

Μετά το δεύτερο τσιπουράκι η γλώσσα αρχίζει να κυλά σαν τις ρόδες
απο ξερό μηχανάκι σε κροκάλες κορυφής που δεν πιάνει χόρτα απο το άνεμο
και πιάσαμε τα  διάφορα κοινωνικά θέματα,
ξές.. περι φλάντζας, αμορτισέρ. λάστιχα ..
για την βόρεια παρέα την νότια παρέα μέχρι και την δυτικοανατολική..
για τα μοτοφόρουμ  που ξεπηδάνε σαν μανητάρια ..
άπλα λέμε..... άπλα!!
Σε λίγο κάθε πόλη και κάθε παρέα θα έχει έτσι βρε παιδί μου καμια δεκαριά
φόρουμ και όλα σχεδόν με  τους ίδιους  ανθρώπους να γράφουν μέσα την ίδια καρμπόν
θεματολογία, τα ίδια προβλήματα,
έτσι για να μιλάμε ιντερνετικά σε περιβάλλοντα που δεν θέλουμε τους άλλους
γιατί οι άλλοι είναι  εκείνοι απο τους άλλους..
ενώ εμείς είμαστε αυτοί που είναι απο τους  άλλους
που δεν είναι με τους άλλους γιατί έιμαστε απο τους άλλους...
Κατάλαβες τι γίνετε;

Όλα καλά τα κοινωνικά δύκτια,  τα φόρουμ, οι διάφορες ομάδες στο φατσομπούκι
τα τουίτς, το ροκσταριλίκι του ινταγκραμ, το  ποστ, λαικ, σέρ,  έντιτ,  κουότ,
ντισλάικ, μέικ φρεντ,  φόλοου κτλ
δεν λέω καλό είναι και το cybersex αλλα εως ένα σημείο βρε παιδί μου
 η πραγματική επαφή  έρχετε μόνο με πραγματική επαφή,
το πιάνεις;
Tο δέσιμο έρχετε στο ταξίδι,  στην βόλτα εκεί καταλαβαίνεις τον σύντροφο
την συντροφο, τον μαλάκα , το ψώνιο,  τον μίστερ διχόνια
και εκεί μέσα στο γέλιο της παρέας μαθαίνω να μην τα παίρνω όλα στα σοβαρά.
Εκεί μέσα στα βαθύτερα νεύματα  της κουβέντας, στο μαγικό συμπόσιον
της κάθε βόλτας, στις δυσκολίες  και αδυναμίες του καθένα μας,
στον δρόμο μαθαίνω τα όρια μου, στην οδήγηση, στο πλάγιασμα  μπαίνοντας
μέσα στην στροφή,  εκεί σκάνε όλα στο μυαλό μου, στα όρια ζωής και θανάτου,
εκει ξεχνιούνται και  θυμούνται όλα,  εκεί καταλαβαίνω την ιερότητα της ζωής
και την αχόρταγη πύλη του θανάτου.


Το κακό που βλέπω όμως γενικά είναι ότι κανείς δεν θέλει να είναι πρόβατο
αλλα όλοι ψάχνουν ένα μαντρί για να σωθούν απο τις αμαρτίες,
όλοι ψάχνουν την ασφάλεια του κλουβιού γιατι το τίμημα της ελευθερίας
είναι βαρύ φορτίο.
Οι περισσότεροι θέλουν τον τσομπάνη τους να τους δείχνει τον  σωστό δρόμο
 προς το άρμεγμα.
Και δυστυχώς όσο οι κοινωνίες σκληραίνουν  τόσο οι άνθρωποι θα κάνουν
ποιο παράλογα πράγματα τόσο οι άνθρωποι θα ψάχνουν τον ειδικό, τον σωτήρα,
αυτόν που ξέρει για αυτούς τι είναι καλύτερο  πριν απο απο αυτούς,
Όσο οι κοινωνίες γίνονται φτωχότερες απο όλες τις απόψεις τόσο οι άνθρωποι
 θα ψάχνουν την ελπίδα  ποιο βαθειά στα έσχατα της παρακμής.

Απο όλα έχει ο μπαχτσές διάλεξε τι σου τεριάζει ποιο πολύ,
κομματικά μαντριά, θρησκευτικά μαντριά,  οπαδικά μαντριά τι γουστάρεις φίλος;
Βάζελος, γαύρος, τούρκος, γριές, χανούμια ...τι γουστάρεις;
Ε ναι και πάντα οι άλλοι είναι οι κακοί,
 το ξέρω
για να επαναπαυόμαστε εμείς
στον δικό μας λήθαργο της ντεμέκ καλοσύνης ορθότητας και του καλύτερου.
Έχθρες δίχως νόημα.
Πόλεμοι χωρίς αιτία και χιλιάδες αιτίες για πόλεμο έτσι για να καλύψουμε
τα ψυχολογικά κενά μας.

Η ήλιος έπεφτε κοιτούσα κάτω την γνώριμη γη και θάλασσα κατεβαίνοντας για σπίτι
μπαίνει στο καπάκι το Wherever i  may roam απο τους Μετάλικα
όπως ξεκινησα το πρωί
τσιτώνω φούλ  ένταση στα μικρά ηχεία του κράνους
τσιτώνω λίγο παραπάνω το γκάζι
άλλη μια γεμάτη μέρα
άλλη μια μέρα γεμάτη εικόνες

and the road becomes my brite
i have stripped of all but pride
so in her i do confine and she keeps me satisfied
Gives me all i need
and with dust in throat i crave
only knowledge will i save to the game you stay a slave

Rover, Wanderer ..Nomad..Vagabond.. Call me what you will!

Το κάλεσμα της βόλτας έγινε σε έναν καφέ της Τετάρτης της βόρειας παρέας 

και μέσα απο το motoparea.gr  και το ADVride.gr 

Ο  θαυμάσιος τρελός του χωριού.

Το πρίσμα στο Αλσος. Στάγειρα

Το ηλιακό ρολόι που δείχνει το χρόνο στο σημειο που βρισκόμαστε και τον μήνα που διανύουμε, η διαφορά με την επίσημη ώρα είναι 1:25 με την θερινή  0:25 με την χειμερινή

γριές καλλονες

και νιές κουκλάρες στον φόντο, ολο προσόντα

Άγαλμα του Αριστοτέλη στα Στάγειρα

Η διαδρομή της βόλτας.