Κυνήγι εικόνων στα Πιέρια.

Ελεύθερο κάμπινγκ Ταξιδιωτική Φωτογραφία και τοπίου.

Τα Πιέρια είναι ένας μαγικός τόπος και αγαπημένος τόπος.  Γεμάτος θρύλους με Νεράιδες, ξωτικά, στοιχειά και πως είναι δυνατόν με τέτοια πυκνά δάση να μην δεν υπάρχουν απο την αρχαιότητα τέτοιες ιστορίες.

Οχι δεν είδαμε κάτι παράξενο το διήμερο που περάσαμε στην καρδιά των Πιέριων ίσως γιατί δεν πήγαμε για κάτι τέτοιο και ότι ψαχνεις αργά η γρήγορα θα το βρείς. Αυτό που ψάχναμε εμείς ήταν λίγη ησυχία απο την βοή της πόλης και την φασαρία του μυαλού μας και ευτυχώς βρίκαμε άφθονη απο δαύτη και όπως πάντα κάνουμε στις εκδρομές μας κυνηγάμε εικόνες απο τα τοπία τα ηλιοβασιλέματα τα αστέρια τα σύνεφα τους ανθρώπους  τα πλάσματα που συναντάμε και τις στιγμές απο το ταξίδι. Η φωτογραφία είναι πλέον σαν αυτοσκοπός όπου θα πάμε χωρίς να γινόμαστε όμως φανατικοί και κολλημένοι πάνω σε αυτό, εαν βγεί κάτι καλό μια καλή εικόνα είναι οκ αν δεν βγεί πάλι είναι οκ γιατί όπως λένε οι σοφοί στο ταξίδι αξίζει ο δρόμος ποιο πολύ και όχι απαραίτητα ο προορισμός.

Το HandPan που ακούγετε  δίπλα στην φωτιά το βράδυ αλλά δεν βλέπετε γιατί χρειαζόταν παραπάνω φωτισμός είναι ένα μουσικό όργανο που με μάγεψε τα τελευταία χρόνια και τα καλά του αυτοκίνητου είναι ότι μπορώ να το κουβαλήσω μαζί μου εύκολα και να παίξω παντού σε αντίθεση με την ηλεκτρική κιθάρα που χρειάζομαι ρεύμα, με τον jimnάκο μπορώ να κουβαλίσω παραπάνω πράγματα  όπως φακούς για την φωτογραφική και παραπάνω εξοπλισμό για τα βίντεο μου ένω στα ταξίδια με την μοτοσυκλετα γίνομαι ποιο ινδιάνος δυσκολεύομαι πολύ να φορτώσω πάνω πράγματα που τα θέλω δίπλα μου στο βουνό, είπαμε σε αυτήν την ζωή δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα και αναγκαστικά κάνουμε συμβιβασμούς σε πολλά πράγματα και το κάθε πράγμα έχει την δική του ομορφιά και γοητεία. Συμβαίνει κάτι μαγικό μέσα μου και γύρω μου όταν παίζω μουσική έξω στην φύση και αν είσαι δίπλα μόνο μπορείς να το καταλάβεις.

Παραθέτω τις εικόνες που έβγαλα σε αυτό το διήμερο και το βίντεο ξέρωντας ότι δυο και τρείς μέρες δεν είναι αρκετό για να τσακώσω τις εικόνες που θα ήθελα και ότι πάντα υπάρχει το καλύτερο  και όλα είναι ένας δρόμος προς την τελειότητα που ποτέ δεν πρόκειται να κατακτηθεί, μη φοβάστε την τελειότητα  είχε πει ο τρελός Νταλί  γιατί δεν θα την πετύχετε ποτέ και ο δικός μας ο Πλάτωνας  έλεγε  - Εις την τελειότητα του ανθρώπου τρία δει συνδράμειν, φύσιν, μάθησιν, και άσκησιν.

Ένας  αητός με κορόιδευε και δεν μπόρεσα να τον πιάσω στο πλάνο και κάδρο με τίποτε, το πρωί δεν ξύπνησα γιατί αντί να βάλω το ξυπνητήρι στις έξι το πρωί το έβαλα καταλάθος το απογεύμα με αποτέλεσμα να μη ξυπνήσω την ώρα που ήθελα και να χάσω το κάδρο που προγραμμάτιζα για την αυγή και το πρωινό κόκκινο του του ήλιου στις κορφές του Όλυμπου απο απέναντι. 

Στους χωματόδρομους των Πιέριων μου έχει τύχει να πηδάνε με δυο σάλτα απο μπροστά μου ζαρκάδια αστραπιαία και να εξαφανίζονται μέσα στα σκοτεινά δάση χωρίς να προλάβω να πιάσω καν την φωτογραφική. Θέλει κάρτερι καμουφλάζ και άπλετη υπομονή για να φωτογραφίσεις άγρια ζωή και κάπου εκεί είναι και η ομορφιά αυτού του ΄σπορ΄ νομίζω και κάπου εκεί είναι που σε τέτοια μέρη δρόμους κορφές και βουνά  πάντα στην επιστροφή με πιάνω να μουρμουράω θα ξάναρθουμε εδώ πάνω.