Ένα πέρασμα απο τα μεταλλεία Βάβδου.

Διαδρομές εντός Ελλάδας,

Εγκαταλελειμμένοι τόποι

Ένα πέρασμα απο τα μεταλλεία Βάβδου.

Όταν το τελευταίο δέντρο θα έχει κοπεί,

όταν τα ποτάμια θα έχουν μολυνθεί,

όταν τα ψάρια της θάλασσας θα είναι όλα νεκρά,

τότε ο άνθρωπος θα καταλάβει ότι τα χρήματα δεν τρώγονται.

Ινδιάνικη προφητεία.

Πρώτη φορά είδα τόσο θλιμένα κτήρια 

ένιωσα τόσο θλίψη σε έναν τόπο μαζεμένη.

Ήρθαν, ρήμαξαν, λεηλάτησαν τα σωθικά της γης,

άρπαξαν ότι πουλιέται ότι αγοράζεται και άφησαν κρανίου τόπο.

Αυτή είναι η αποκατάσταση που τάζουν όλες οι εταιρίες

όταν ξεκινάνε τα έργα.

Τι θα μείνει στο τέλος;

Τι θα μείνει για το μέλλον;

Μόνο ερημιά, ρύπανση, νεκρά βουνά, καταστροφή παντού.

Αέρας δηλητήριο, άγονη γη και όλα τα νερά απο τα υπόγεια ύδατα

τα ποτάμια η θάλασσα μέχρι την βροχή

βρώμικα και τοξικά.

Το χρήμα γεννιέται απο το χρέος.

Αδηφάγο τέρας το κέρδος, μασάει τον άνθρωπο

τα δέντρα τα βουνά όλα τα πλάσματα τούτης της γης

και φτύνει μονάχα θάνατο, αφήνει μόνο κουφάρια,

χαλάσματα σκουριά.

Τι θα μείνει στο τέλος;

Τι θα μείνει για το μελλον:

Πήραμε τον λάθος δρόμο που στο αδιέξοδο οδηγεί και συνεχίζουμε και πάμε.

Δημιουργούμε κατα εικόνα και  καθ΄ ομείωσιν  ενός ψεύτικου Θεού.

Ζούμε σε ένα φαύλο κύκλο που δύσκολα να βγούμε 

απο την τροχιά του.

Σε ποιούς χρωστάμε και τι; 

Η διαιώνιση του χρέους των κρατών

δικαιώνει το ψέμα στο οποίο ζούμε.

Αιώνια αναπαραγωγή αρχαίας τραγωδίας

στο θεάτρο του παραλόγου.

Τι θα μείνει στο τέλος;

Τι θα μείνει γα το μέλλον;

Χάρτης τοποθεσίας