Πρέσπες.Δεκέμβρης 2016.

Διαδρομές εντός Ελλάδας

Αρχαιολογικοί χώροι

Εγκαταλελειμμένοι τόποι

Μνημεία της φύσης

Πρέσπες.Δεκέμβρης 2016.

Μια κυριολεκτικά γωνιά στο χάρτη

στα σύνορα Ελλάδας Αλβανίας και Σκοπίων,

απερίγραπτης ομορφιάς.

Ανάμεσα απο άγριες κορφές βρίσκετε ο μοναδικός και απο τους

σημαντικότερους υδροβιότοπους όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και

ολόκληρης της Ευρώπης. με τις δίδυμες λίμνες

μικρή και μεγάλη Πρέσπα.

Κάποτε ήταν μιά λίμνη μα τώρα χωρίζονται

απο μια μικρή αμμώδη νησίδα.

Καθρέπτης των εποχών τα νερά απο τις λίμνες προσφέρουν στον επισκέπτη

εντυπωσιακά τοπία που το μάτι δεν χορταίνει να δέχεται την ομορφιά της φὐσης.

Εκατοντάδες εἰδη πουλιών πολλά μεταναστευτικά και πολλά που απειλούνται με εξαφάνιση βρίσκουν καταφύγιο εδώ, μέσα στις καλαμιές, φωλιάζουν και αναπαράγονται.

Τόπος με ιστορία που χάνετε στους αιὠνες απο τους αρχαικούς Βρύγες τους Μακεδόνες μέχρι τους Βυζαντινούς που άφυσαν το στίγμα τους με τους ναούς και τα ασκηταριά εως την ποιο σύγχρονη ιστορία με τον εμφύλιο.

Μέσα στα νερά της μεγἀλης Πρέσπας βρίσκονται τα σύνορα τριών εθνών,

κάποτε είχε και σημαδούρες τώρα πια οι ντόπιοι τα βλέπουν και ξέρουν

που βρίσκονται οι διαχωριστικές γραμμές του χάρτη με το μάτι..

-Σε μας που μένουμε εδώ και είμαστε κάτοικοι της λίμνης,

δεν δικαιολογείται να πούμε ότι δεν ξέρουμε .

μας ενημερωσε ο βαρκάρης δεἰχνοντας την άκρη της Ελλάδας μέσα στην λίμνη.

Η ιδέα για την βόλτα ξεκίνησε ένα βράδυ πίνοντας μπύρες στο Στόουνς

με τον Γιάννη και τον Ξα μερικά τηλέφωνα ένα ποστάρισμα

στις μοτοσυναντήσεις στο ADVride.gr

και να μαζευτήκαμε οκτώ παλάβοι να βολτάρουμε με τις μηχανές

Δεκέμβρη μήνα σαν να ήταν καλοκαιράκι.

Η παρέα μας ακολούθησε την διαδρομή απο Χαλκιδική Θεσσαλονίκη Καστοριά

περάσαμε το μικρό κομμάτι ανάμεσα απο τις λίμνες κι απο κει κατευθυνθήκαμε

προς το ακριτικό χωριό Βροντερό.

Προσπαθήσαμε να φτάσουμε εκεί που κάποτε υπήρχε το χωριό Αγκαθωτό

και να δούμε και την σπηλιἀ που κάποτε ήταν νοσοκομείο του Δημοκρατικού στρατού

που βρίσκετε εκεί γύρο.

Αλλά μετά την τελευταία κακοκαιρία ο μικρός χωματόδρομος ήταν μη προσβάσιμος απο ατελείωτη λασπουριά κατέληγε στα ανήλια σημεια του σε χιόνι και πάγο.

Άντε πες το κατεβαίνουμε για να το ανέβουμε θα χρειαζόμασταν ερπύστριες .

Καταλάβαμε ότι δεν ήταν καθόλου τυχαίο αυτό το απομακρυσμένο σημείο που διάλεξαν οι αντάρτες για καταφύγι και νοσηλεία των τραυματιών.

Γυρίσαμε πίσω, μια στάση στο νησάκι του Αι Αχίλλειου ενας κάφες

λίγο περπάτημα επιβάλετε αν φτάσεις σε αυτά τα μέρια.

Το σούρουπο σβήσαμε τις μηχανές στο μοναδικό ελληνικό χωριό που βρίσκεται

στην μεγάλη πρέσπα, στους Ψαράδες.

Σε μια ταβέρνα δίπλα στο τζάκι δοκιμάσαμε τις γεύσεις του τόπου

και με κρασί και κουβεντα μας βρἠκε η νύχτα

δίπλα στα ατάραχα νερά της ήσυχης λίμνης.

Το πρωί κάναμε μια μικρή βόλτα στην λίμνη με βάρκες,

είδαμε τις αόρατες διαχωριστικές γραμμες των συνόρων και θαυμάσαμε με δέος τις

τοιχογραφίες τα σκληρά ασκηταριά και τους μικρούς και ταπεινούς ναούς που βρίσκονται χωμένοι μέσα στις φυσικές τρύπες και κοιλότητες που δημιουργούν οι απόκρημνοι βράχοι.

Εδώ κατέφυγαν μοναχοί τον 14ο αιώνα κατα την εποχή της Τουρκοκρατίας βρήκαν καταφύγιο και απομόνωση για πνευματική άσκηση.

Ένα Αγιο όρος σε μικρογραφία θυμίζει και πορόλου που ερχόταν χιονιάς

απο τα απέναντι Αλβανικά βουνά η ηρεμία και η γαλήνη

που εκπέμπει ο τόπος, σε κυριεύει.

Μετά απο ένα δυνατό πρωινό με σούπερ ομελέτες τηγανιτές πατάτες με λουκάνικα,

τάκους με πιπεριά Φλωρίνης και φασολάδα αφήσαμε τους Ψαράδες και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής όπου βρίκαμε και είδαμε αρκετό χιονάκι κάνοντας τον κύκλο απο Αντάρτικο Πισοδέρι το χιονοδρομικό της Φλώρινας μέχρι Έδεσσα και πίσω απο Σαλονί.

Ίσως τελικός οι εικόνες που μένουν στο πέρασμα του χρόνου,

που κουβαλάμε και μένουν πραγματικά μέσα μας έχουν την μεγαλύτερη αξία.

Τα πράγματα που μας κάνουν να αιθάνόμαστε όμορφα

να νιώθουμε ζωντανοί και ευγνώμων στο σύμπαν.

Οι εικόνες που μας θυμίζουν ότι δεν πάει χαμένος ο καιρός

περιμένοντας καλύτερες μέρες στο αύριο..

μια καλή παρέα δίπλα στο τζάκι σε μια ξεχασμένη ταβέρνα,

ένας δρόμος που δεν περνά απο τα χιόνια,

μια λάθος στροφή που σε βγάζει εκτός πορείας,

η προσπάθεια να ξαναβρείς τον δρόμο..

ο κρύος άνεμος του Δεκεμβρη πάνω στην μηχανή που κοκαλώνει

τα δάχτυλα στο τιμόνι..