Τι είναι αυτό που μετρά.

Ποίηση

Τι είναι αυτό που μετρά.

Δεν ξέρω τι είναι αυτο που μετρά ποιο πολύ τελικά.

Οι αναμνήσεις, που μαζεύω απο τον δρόμο.

Οι εμπειρίες ..αυτές οι στιγμές οι ολότελα μοναχικές

και ταυτόχρονα γεμάτες

ταξιδεύοντας καβάλα πάνω στην μηχανή.

Ακούγοντας τον ήχο της να σκίζει τον άνεμο

να κόβει δρόμο μπροστά.

Πετώντας μαζί με τα πουλιά στιφάροντας πάνω σε φιδίσιους δρόμους

πάνω στις κορφές παρέα με θεόρατα δέντρα,

που κάνουν την μέρα νύχτα...

κι ποιο κάτω πάλι μόνο εγώ και η άσπρη γραμμή του δρόμου 

κουβάρι να ξετυλίγεται στη βραδινή μου διαδρομή

και απο πάνω μου απλωμένο το άπειρο 

με τα χίλια μύρια αστέρια της νύχτας ...

και να ποιο κάτω

να μπαίνει το πρώτο φως της καινούργιας μέρας

η πρωινή πάχνη να δροσίζει, να ξυπνά το πνεύμα,

βλέποντας τα χρώματα να γεννιούνται στο χάραμα και την αυγή

απο τον ουρανό να πλέκονται στην γη

νιώθοντάς τα μέχρι το πετσί μου.

Τι είναι αυτό που μετρά τελικά στις μικρές ζωές μας,

οι μικρές στιγμἐς που διαγράφουν την πορεία μας στην αιωνιότητα.

Ο φίλος που είναι τόσα χιλιόμετρα μακριά μα είναι σα να ταξιδεύουμε μαζί.

Τα λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ γιατί αρκούσαν οι ματιές.

Το ξαφνικό φιλί στα χείλη κι ας μην την ξαναδώ ποτέ,

της στιγμής η κάψα του έρωτα απότομα τρελά καμώματα.

Δεν προλαβαίνουμε, είπε και χάθηκε στην αγορά.

Ο αλαφρός μικρός αλλα βαθύς ύπνος κάτω απο την σκιά των πλατανιών

δίπλα στο κελάρυσμα του ποταμού να γαργαλά τα ονείρατα.

Οι εικόνες που έχουν χαραχτεί στα συρτάρια του μυαλού

ως τα αυλάκια της καρδιάς

για όσο είμαι ζωντανός.

Οι φωτογραφίες απο τα παλιά ταξιδιωτικά 

γεμάτες απο ανθρώπους που χάθηκαν μακριά,

κρεμασμένες σε ένα μπλοκ σε ένα παράλληλο ψηφιακό σύμπαν,

να ξαναθυμίζουν και να μυρίζουν λίγο απο τα αρώματα του χθές,

δίνοντας  ώθηση για το αύριο, στο καινούργιο ξεκίνημα 

για ένα νέο άγνωστο τόπο και  δρόμο που δεν έχω ξαναδιαβεί.

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που μετρά τελικά

ποιαν αίσθηση να σφαλίσεις για χάρη ποιάς..

ξεγλιστρώντας για λίγα κλάσματα του δευτρολέπτου 

απο την ροή του χρόνου,

αφηνόμενος στην ταχύτητα στρίβοντας το γκάζι ποιο δυνατά

και όλα αόρατα εμπρός μου

και όλα αόρατα πίσω μου,

σαν να κατέβηκα απο το μέλλον σα να ξυπνάω απο λήθαργο βαθύ..

τρωτός και αλεξίσφαιρος .

μικρός αλαζόνας Αχιλλέας..

ανοιχτός απο παντού.. απέραντος... διάφανος..

ταπεινά ευγνώμων στην ζωή..

απο το μηδέν

ένα να γίνομαι με το όλο,

γιατί το όλο είμαι εγώ.

Μετά απο μια 24ωρη τσάρκα