Χιλιόμετρα, στην καρδιά του Αυγούστου.

Διαδρομές στα μονοπάτια των αρχαίων Θεών.

Όλυμπος, Δελφοί,Πήλιο

Μετά απο διάφορες συζητήσεις και ιδέες,
ψάξιμο στον χάρτη για Τουρκίες, Βουλγαρίες και λοιπές γειτονιές,
ακυρώσεις πλοίων και διαφόρων άλλων ευτράπελων,
βάλαμε μερικά ταξίδια στην άκρη και όταν θα βρούμε παραπάνω χρόνο
και ο καιρός θα είναι καλύτερος.,

Ας τον τρελό στην τρέλα του....





Σηκώθηκα το πρωί, φόρτωσα το εργαλείο και την έκανα χψρίς να έχω κάποιο συγκεκριμένο προορισμό στο μυαλό μου.
Φρί το γκόου.. με τέτοιες ζέστες ένα μόνο μέρος με τραβάει σα μαγνήτης.
μόνο εκει ξέρω ότι μπορώ να βρώ λίγο δροσούλα.

Όλυμπος και πάλι Όλυμπος , μουρμούρισα βλέποντας την θερμορκασία να πέφτει,
καθώς ανέβαινα στο βουνό των Θεών.
Ένας γέρακας με καλωσόρισε κάνοντας κύκλους απο πάνω μου,
πεντώντας μαζί μου για αρκετά λεπτά.
Άρχιζα να μαπίνω σε μούντ σουρβάιβορ..
που να στίσω την σκήνή πριν πέσει ο ήλιος..
να έχω το απαραίτιτο νερό μαζί μου,
απο φαί δεν ανησυχούσα και πολύ καλοκαιρι δεν τραβάει και πολύ,
άλοστε με τα γκότζι μπέρι, ιπποφαές, αποξηραμένα σύκα και λοιπά σούπερ φούντς
που είχα μαζί μου την έβγαζα άνετα καμιά βδομάδα.

Αφού βρήκα που θα κατασκηνώσω και λοιπά
βλέπω ένα  θηλυκό τσομπανόσκυλο, το τραβάω μια φώτο και μετά το κλικ, αυτό ήταν, 
την έκανα κλικ...
σηκώθηκε ήρθε δίπλα μου, τριβότανε, γλειψίματα, χαρές,
με έδινε το πόδι με ακολούθησε αχώριστοι φίλοι λέμε..
παρέα ήθελε... παρέα ήθελα

με ένα σκύλο στο βουνό δίπλα σου πάντα ωιώθεις καλύτερα,
τρίχωμα πραγματικά αρκούδας, δυνατό έξυπνο και φιλικό πλάσμα.
Έλληνικό ποιμενικό τσομπανόσκυλο... Ολυμπία την φώναζα
αφου την βρήκα στον Όλυμπο..
κάναμε καλή παρέα...

Κατασκήνωσα κοντά στο ποτάμι, με την πρώτη δεν κατάφερα να βουτήξω
᾽᾽κοκάλωνε το κόκαλο᾽᾽, μετά  απο μερικές ώρες αφού ο οργανισμος μου
αρχιζε να συνηθἠσει τα καινούργια δεδομένα την θερμοκρασία και τις συνθήκες
σε υψόμετρο κοντά στα 1200μ.
ξύπνησε κάθε κύταρο του κορμιού μου μετά την πρώτη βουτιά,
καθαρό κρύο ποταμίσιο νερό του βουνού..
δεν συγκρίνεται με τίποτε..

Κάπως έτσι πρέπει να είναι στο παράδεισο,
καταρράκτες με γάργαρα νερά,
πηγές παντού,
Ησυχία,
Γαλήνη,
χωρίς τραπεζικές κάρτες, απλήρωτα δάνεια, φορολογικές δηλώσεις,
ΤΕΒΕ, ΜΕΒΕ, ΔΕΗ, ΤΑΧΤΙΜΠΙΝΤΙ,
λογαριασμοί να μας κυνηγάνε συνεχώς,
ἀνχος, στρές, χρηματιστίρια, πληθωρισμός...

- ρε συ πως τα καταφέραμε έτσι;
Πως τα καταφέραμε να κάνουμε τον παράδεισο κόλαση..
η φὐση δεν γνωρίζει απο κρίση και δυστηχώς έχουμε απομακρυνθει τόσο
πολύ απο αυτή..
έχουμε απομακρυνθεί τοσο πολύ απο την πραγματική ζωή
το σο πολύ απο τους ίδιους μας τους εαυτούς,
έχουμε χάσει τους εαυτούς σε κάποιο διάδρομο του σουπερμάρκετ.
μας πάτησαν οι γίγαντες των πολυεθνικών και έλιωσαν τα θέλω μας
φτιάξανε κονσέρβες τα όνειρά μας πλαστικοποιήσανε τα θέλω μας..

έχουμε χάσει τους εαυτούς μας
την πνευματική ηρεμία και διαύγεια..

γενικά χάσαμε την μπάλλλα.....

Παρατηρούσα τους γυρίνους μέσα στο ποτάμι,
κάπως έτσι ξεπήδησε η πρώτη ζωή  απο το νερό στην στεριά,
κοιτάζω δίπλα μου ένας βάτραχος με πήρε χαμπάρι απο ώρα..
- Γειά σου μακρυνέ ξέδελφε, του λέω..
Πλάσματα που παραμένουν σε αυτό το στάδιο, ίσως σαν απόδειξη
να μας θυμίζουν τα πρώτα στάδια και βήματα της ζωής πάνω στον πλανήτη
που κατοικούμε και να μας θυμίζουν πόσο κοντά στον πρωτόγονο
είμαστε και ζούμε ακόμη..
πόσο πρωτόγονες ειναι οι κοινωνίες που ζούμε ακόμη.

Έπιασα τον εαυτό μου να έχει ξεχαστεί για ώρες
παρατηρώντας και εξερευνώντας τον χώρο.
Δίπλα μου το ατελειωτο ποτάμικαι ακούραστο ποτάμι
ασταμάτητα ορμητικό τραβούσε τον δρόμο του,
διάφορα έντομα ζουζούνιζαν διλα στα αυτιά μου.
πεταλούδες χόρευαν πετώντας με χάρη απο λουλούδι σε λουλούδι.
Μια Σαύρα ήρθε δίπλα μου, έκατσε να λιαστεί πάνω σε μια πέτρα
- Πως κατάντησες έτσι, τόσο μικρός καημένε μου δεινόσαυρε
όλα τα μέγαλα τέρατα της οικουμένης
όλοι οι δυνόσαυροι
όλοι αυτοί που είναι τώρα  δύθεν τάχα, δυνατοί και ισχυροί πάνω στην γή
όλοι αυτοί που έχουν εξουσία και δύναμη τώρα,
θα έρθει η ώρα που η ίδια η φύση θα τους εξαφανίσει
το ίδιο το Ντιενέι τους θα αυτοκαταστραφεί ανάξιο ζωής ..
σαν αρρώστια εξαπλωθήκανε στην γή..
καρκίνωμα...


Θα έρθει η ώρα που θα ξεπηδήσουν καινούργια ποιο υγιή κύτταρα
ποιο υγειή μυαλά, σκέψεις και ιδέες πραγματικές προς όφελος όλων και για όλα
Θαέρθεοι η  ώρα που θα κάνει η ανθρωπότητα το άλμα,
το ρεσάλτο πως την εξέλιξη.
θα ερθει η ώρα που οι άνρωποι του μέλλοντος θα βλέπουν την ζωή μας
παρακμιακή, ιδιοτελής, εγωιστική, αποκομένη,
ανάξια ζωής..
Δεν πρέπει να λέγετε ζωή αυτό που κατασκευάζουμε μέσα στις παρανοικές πόλεις
της αποσύνθεσεις των ιδανικών της ομορφιάς..
αλλά ακόμη είμαστε μικροί, ανικανοί
ακόμη χτίζουμε παλάτια στην άμμο..

Σε κάποια φάση με έπιασε μια ανυσηχία, μια ανασφάλεια

- Τι ήρθες να κάνεις εδώ ρε τρελοκομείο,
μοναχός σου πάνω στα βουνά
και κάθεσε  παρέα με μια σκύλα που την γνώρισες τυχαία
και και φιλοσοφείς με τα βατράχια τις σαύρες και τις πεταλούδες.
Θυμίθηκα τα λόγια του Μπιλάρα που με είπε ενα βράδυ πίνοντας μπυρόνια
στην γιάφκα στον  Χολομώντα.
- Το πραγματικό ταξίδι μάγκα μου είναι το ξεβόλεμα,
να ξεβολέψεις τον εαυτό σου απο την ρουτίνα σου την καθημερινότητά σου.

Εγκεφαλική σφαλιάρα στην βολεψιά και την ασφάλεια του κλουβιού σου..

Μετά απο δυό μέρες στον Όλυμπο,  

μόλις που άρχιζα να πιάνω απευθείας σύνδεση με την συχνότητα 

για συνομιλία σε απευθείας σύνδεση αυτοπροσώπως με τον Δια,

έπιασα τον εαυτό να με λέει

- αν δεν φύγεις τώρα φιλαράκι, θα αναγκαστείς να φύγεις με τα πρώτα χίονια,

χαμογέλασα και άρχιζα να μαζεύω την σκηνή και τα πράματα.,

Αποχαιρέτισα την Ολυμπία με χάδια, φορτώνω το εργαλείο ΄΄

και άιντε να πάμε να κάνουμε κάνα χιλιόμετρο γιατί πολύ κάτσαμε..

Απο την θάλασσα στο βουνό

κι απο το βουνό στην θάλασσα.

Όλυμπος, παραλία πλάκα, κάστρο Παντελεήμονα, θάλασσα, Πηνειός, Κίσαβος.

Χωματόδρομοι, άσφαλτος, βάρκες πέρα δώθε φορτωμένες στα αυτοκίνητα..
κάψα..βερμούδες ..παραλίες υπερφορτωμένες.. πολύχρωμες ομπρελες στην άμμο..βερμούδες..
ανθρωποειδή φώκιες,Στόμιο..τουρίστες παντού...μπητσόμπαρα..πιτσιρίκια με παγωτό στα χέρια.
κάψα..
χωματόδρομος ..χωματόδρομος,,
Ρε που πάω πάλι..χάθηκα σε κάτι χωράφια,
ζωντανός πουθενά για να ρωτήσω απο που πάνε στην Ρώμη.
το τζιπιες τρελάθηκε δεν μπορει να πιάσει δορυφόρους με λέει..ιδρώτας μουσκεμα απο την ζέστη..
η καρδια ανέβασε σφυγμούς.

Τα χέρια αρχίζουν να βαρένουν πάνω στο τιμόνι,
δύσκολες ανηφοριές, απότομες με ξερά  βαθειά νεροφαγώματα κατηφοριές μέσα στην κροκάλα
ότι πρέπει για καλλιτεχνικό πατινάζ,
γουρουνάκια, κατσικάκια, μαντριά..
ιδρώτας, η καρδιά χτυπά δυνατά,
χαμογελάω
βρήσκομαι στον σωστό δρόμο

Μη με ρωτάς απο που και πως ..αλλα βρέθηκα βόρειο Πήλιο,
απο τους Θεούς του Ολύμπου στην χώρα των κενταύρων.
Θανάση χάρηκα που τα είπαμε πάλι.
Σάντρα στρίψε κανα τσιγαράκι
βρε συ Τόλη χίλιαδυακόσια συγνώμη.
φιλαράκι θα τα πούμε την άλλη φορά που θα κατέβω´
ξέρω το τσιπουράκι δεν το γλυτώνω ...το κερνάω

Μη με ρωτάς απο που και πως ..αλλα βρέθηκα βόρειο Πήλιο,
απο τους Θεούς του Ολύμπου στην χώρα των κενταύρων.
Θανάση χάρηκα που τα είπαμε πάλι.
Σάντρα στρίψε κανα τσιγαράκι
βρε συ Τόλη χίλιαδυακόσια συγνώμη.
φιλαράκι θα τα πούμε την άλλη φορά που θα κατέβω´
ξέρω το τσιπουράκι δεν το γλυτώνω ...το κερνάω

Μάλλον έκανα οδηγικές ασκήσεις αντοχής σε συνθήκες κάυσωνα,
πως λέμε πετάει πετάει ο γάιδαρος,
Αντέχει ο μπόξερ στους 40+ βαθμούς, 
αναβάτης και μηχανή να γράφουμε χιλιόμετρα κάτω απο τον καυτό Αυγουστιάτικο ήλιο
και στο καπάκι κάπου πριν απο τους Δελφούς βρίσκομαι ανάμεσα σε ελαιώνες καμένους.
Στρέμματα γης με καμένα ελαιόδεντρα..
Άχαρο Μακάβριο τοπίο Αποκρουστικό Θλιβερό θέαμα.
δεξιά αριστερά παντού μαυρα καβουρνιασμένα κουφάρια δέντρων.
Τι με έπιασε σβήνω την μηχανή και αρχίζω να περπατώ μέσα στην καμένη γη.
πιπιλία, κάρβουνο τα πάντα
μαύρο νεκρό τοπίο
ακόμη μυριζε φωτιά

Ποιος έριξε τούτη την κατάρα πάνω μας και καβουρνιάζονται τα δάση μας,
καθε τετοια εποχή καθε τέτοιο καιρό.
Ο αέρας βαρύς, πνιγερός, αποπνικτικός.
δεν υπήρχε οξυγόνο, αάλλος πλανήτης.
πήγα να ουρλιάξω μα δεν βγήκε κραυγή, μόνο δάκρυα...

Παγερός ο αέρας μες´την καρδιά μου, κατακαλόκαιρο..

Μάλλον έκανα οδηγικές ασκήσεις αντοχής σε συνθήκες κάυσωνα,
πως λέμε πετάει πετάει ο γάιδαρος,
Αντέχει ο μπόξερ στους 40+ βαθμούς, 
αναβάτης και μηχανή να γράφουμε χιλιόμετρα κάτω απο τον καυτό Αυγουστιάτικο ήλιο
και στο καπάκι κάπου πριν απο τους Δελφούς βρίσκομαι ανάμεσα σε ελαιώνες καμένους.
Στρέμματα γης με καμένα ελαιόδεντρα..
Άχαρο Μακάβριο τοπίο Αποκρουστικό Θλιβερό θέαμα.
δεξιά αριστερά παντού μαυρα καβουρνιασμένα κουφάρια δέντρων.
Τι με έπιασε σβήνω την μηχανή και αρχίζω να περπατώ μέσα στην καμένη γη.
πιπιλία, κάρβουνο τα πάντα
μαύρο νεκρό τοπίο
ακόμη μυριζε φωτιά

Ποιος έριξε τούτη την κατάρα πάνω μας και καβουρνιάζονται τα δάση μας,
καθε τετοια εποχή καθε τέτοιο καιρό.
Ο αέρας βαρύς, πνιγερός, αποπνικτικός.
δεν υπήρχε οξυγόνο, αάλλος πλανήτης.
πήγα να ουρλιάξω μα δεν βγήκε κραυγή, μόνο δάκρυα...

Παγερός ο αέρας μες´την καρδιά μου, κατακαλόκαιρο..

Μετα την καμένη γη, βρέθηκα να περπατώ ανάμεσα στα ερείπια προς το
Ιερό μαντείο της Πυθἰας, τί ε´πινε και αυτό το κορίτσι πρβτού βγει απο το
Άδυτον και αρχίσει να λέει τους χρησμούς.
Για να πάρεις χρησμό έπρεπε να περάσεις απο μια τελετουργική διαδικασία κάθαρσης,
πράγματα που ο κοινός άνθρωπος σήμερα ἰσως ξέχασε να κατανοεί.
..άκου κάθαρση..πεντακάθαρος είμαι .. μόλις έκανα μπάνιο..

Κοίταζα τα  αρχαία ερείπια και προσπαθούσα να δώ τους Δελφούς σαν τὀτε..
Φαντάστηκα το αρχαίο θέατρο γεμάτο απο κόσμο να παρακαλουθεί κάποιο Δράμα,
προσπάθησα να ακούσω λίγο τις αρχαίες νότες απο τα ξεχασμένα μουσικά όργανα,
τις μουσικές και τις συναυλίες του τότε..
τους αθλητικους αγώνες στο γυμνάσιο, αγνοί αθλητές χωρίς ντόπες..
πόσο θα ήθελα να ´χα ,μια χρονομηχανή...

Αχ πόσος κόσμος και κοσμάκης απο τα πέρατα της γης πέρασε απο δω,
πόσοι αμέτρητοι, μιλούνια περπάρτησαν τούτα τα σοκάκια,
εραστές του Θείου, αναζητητές της αλήθειας,
γυρεύοντας συμβουλές και απαντήσεςι σε αναπάντητα ερωτήματα,
που μόνο απόμακροι και σαλεμενοι προφήτες μπορούν να δώσουν
πόσα σανδάλια λιώσαν και φαγώθηκαν μέχρι να φτάσουν σε τουτα τα χώματα
σε τούτα τα Ιερά ερείπια

Λέγεται ότι απο την αρχή του ανθρώπινου χρόνου,
απο τον πρώτο άνθρωπο που γὐρευε απαντήσεις,
εδώ υπήρχε απο πάντα το μαντείο της θεάς Γαίας.
Πόσοι ακόμη προσκηνιτές και θεοπρόποι συνεχίζουν να κάνουν τάμα
να ρθούν σε αυτον τον μαγικό τόπο.

Δίπλα μου περνάγανε ομάδες απο ανθρώπους, ξεναγοί απο όλο τον κόσμο,
ακουγόταν ολες οι γλώσες του κόσμου.
Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικα, Γερμανικά, Αμερικάνικα
σα να ειμαι σε ταινία,
Ασιάτες με καινούργια μοντέλα απο φωτογραφικές μηχανές που
δεν έχουν κυκλοφορίσει ακόμη στην δύση, ασταμάτητα κλικ, ασταμάτητα ποζαρίσματα
δίπλα στους αιωνόβιους λίθους.
Δίπλα ποιο κάτω μια γυναίκα έπεσε λιπόθυμη, θερμοπληξία,
οι δυο τρεις κοντινοί της άνθρωποι την δίνουν πρώτες βοήθειες
την πετάνε νερό στο πρόσωπο, μιλάνε με πόνο κάτι στα  Ρώσικα..
Δεν άντεξε τον Ελληνικό καύσωνα το Ρώσικο σκαρί..


Μετα απο αρκετή ώρα τριγυρνώντας στο αρχαίο τόπο,
σταμάτησε το μυαλό μου, όλα γίναν τόσο παραμυθένια μυθικά.
η δαιμονική σφήγκα, ο Ηνίοχος, τα ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα είδωλα,
περπατώντας απο την ιερά οδό εώς τον ναό του Απόλλωνα.
οι κούροι οι κόρες σαν να πήρε σάρκα και οστά το γλυπτό απο το αέτωμα του ιερού,
Ο Απόλλωνας αραχτός στο κέντρο, η μορφή του να εκπέμπει φως που δεν τυφλώνει
τριγύρω οι μούσες να τραγουδάνε χορεύοντας αέρινα,
και κιθαρωδός ποιος άλλος ο αγαπητός Διόνυσος..
κάπου εκεί
στο ομφαλό της γης
οι εμπειρίες και οι σκέψεις αναπόλησης απο την κοσμοθεωρία των αρχαίων
δεν μπορούν να γραφτούν στο χαρτί,
δεν έχει γράμματα το πληκτρολόγιο

Μετα απο αρκετή ώρα τριγυρνώντας στο αρχαίο τόπο,
σταμάτησε το μυαλό μου, όλα γίναν τόσο παραμυθένια μυθικά.
η δαιμονική σφήγκα, ο Ηνίοχος, τα ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα είδωλα,
περπατώντας απο την ιερά οδό εώς τον ναό του Απόλλωνα.
οι κούροι οι κόρες σαν να πήρε σάρκα και οστά το γλυπτό απο το αέτωμα του ιερού,
Ο Απόλλωνας αραχτός στο κέντρο, η μορφή του να εκπέμπει φως που δεν τυφλώνει
τριγύρω οι μούσες να τραγουδάνε χορεύοντας αέρινα,
και κιθαρωδός ποιος άλλος ο αγαπητός Διόνυσος..
κάπου εκεί
στο ομφαλό της γης
οι εμπειρίες και οι σκέψεις αναπόλησης απο την κοσμοθεωρία των αρχαίων
δεν μπορούν να γραφτούν στο χαρτί,
δεν έχει γράμματα το πληκτρολόγιο...

Εντά´ξ δεν είμουν ο μόνος τρελός και μαζόχας που βόλταρε μέσα στο κάυσωνα
σα να ´ταν Οκτώβρης μήνας, είδα και άλλους μοτοσυκλετιστές στον δρόμο.
Ενώ έτρωγα μια χωριάτικη σαλάτα στο κλασικό στέκι δίπλα στην πηγή στην ανηφόρια
μετα τους Δελφούς για Λαμία σκάει  ένα ζευγάρι με ένα τριπλάκι Triumph φορτωμένο πίτα,
απο Γαλλία τα παιδιά Τουλούζ, ανταλλάξαμε ονόματα πληροφορίες,
μετα τους Δελφούς θα πηγαίνανε Μετέωρακαι απο ´κει πίσω Ρώμη Τουλούζ
ωραία τσάρκα...καλό δρόμο είπαμε...σεμπό..μποναπετίτ και άλλα Γαλλικά και χωρίσαμε.

Η αποθέωση ήταν ποιο κάτω σε ένα σταυροδόμι
βλέπω μια κόκκινη βέσπα με Ιταλικές πινακίδες,
σταματάω να δώ τι συμβαίνει γιατι τους είδα σε μια περίεργη φάση,
να κρατάνε κάτι Εληνικούς  χάρτες  στα χέρια ανάποδα
να τους γυρνάνε απο δω να τους γυρνάνε  απο κει,
η γκόμενα να κράζει τον τύπο που οδηγούσε,
μήνας του μέλιτος μάλλον κι έτσι, σκέφτηκα...
- Γουέρ αρ γιου γκόνα γκόου ρε παιδιά, τους λέω.
- Lάmia Lάmia φωνάζει ο τυπάς
- Ραγκάτσι δις γουέι απαντώ
έτσι όπως ὴταν ντυμένα τα παιδιά όμως με ήρθε να τους πω δεν είστε για πουθένα
Βερμούδες , σαγιονάρες, μπλουζάκια τιραντέ
αν φτάνανε Λαμία χωρίς εγκαύματα 3ου βαθμού τυχερα θα ήταν τα παιδιά,
τεσπά
αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις.

Χάθηκα στους δρόμους στην καρδιά του Αυγούστου,
διανυκτέρευσα σε μια θαυμάσια παραλία κάπυ στο βόρειο Πήλειο πάλι,
επιστροφή δεν βιαζόμουν
απο δρόμους με αποφυγή διοδίων..
 επαρχειακούς

για να μυρίζω ζωή..

ακόμη πάιζουν στα αυτιά μου οι τζίτζικες να τραγουδάνε
τα καλύτερα μπλούζ του κόσμου,
ο ασταμάτητος ήχος απο την ροή του νερού στο δροσερό ποτάμι του Όλυμπου,
στέρεο ντόμπλυ σαράουντ,
με ρεφρέν το παφλασμό των κυμμἀτων της θάλασσας του Αιγαίου,
και κάπου εκεί θολές εικόνες απο πεθαμένους αρχαίους θεούς,
με σαλεμένους προφήτες να προφητεύουν αλλαγή πλεύσης,
ο δρόμος που τραβάμε ειναι αδιάβατος,
αν συνεχίσουμε έτσι η μἀνα γη θα μας ρίξει κόκκινη κάρτα
και μετά δεν μας σώζει ούτε ο Άγιος Σώστης.

Αξίζει άραγε η ανθρώπινη ζωή όσο κάνει  η τιμή του εισητηρίου του τρόλει;
Αξίζει να φυτοζωούμε ζώντας σαν σε εμπόλεμη ζώνη, σε διαρκή άμυνα,
μεσα στα τερατογεννήματα ανθρωποφάγες πολιτείες.
Πόρνη που σε βάφτισαν ανάπτυξη κατάντησες Δημοκρατία
ξεπουλιέσε φθηνά στο αδηφάγο τέρας που ονομάζετε πολυεθνικές
για λίγο χρυσάφι λίγο μαζούτ, σχιζοφρενής Μήδεια ικανή να σκοτώσεις όλα τα παιδιά σου.
Να κάωεις τα βουνά να στραγγίξεις τις πηγές σου να ολύνεις θάλασσα και αέρα.

Στο ταξίδι άραγε η επιστροφή είναι ποιο δύσκολη
η το ξεκίνημα;


Σαν επίλογο θα ήθελα να τελειώσω με ένα απόσπασμα του Ελύτη
απο τους προσανατολισμούς Γέννηση της μέρας.

..έλα λοιπόν να στρώσουμε στο φως

να κοιμηθούμε στο γαλάζιο φως

στα πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου, 

ξέρεις κάθε ταξίδι ανοίγεται στα περιστέρια

Όλος ο κόσμος ακουμπάει στην θάλασσα και την στεριά

θα πιάσουμε το σύννεφο θα βγούμε απο τη συμφορά του χρόνου

απο την άλλη όψη της κακοτυχίας

θα απαίξουν`με τον ήλιο στα δάχτυλα

Στις εξοχές τις ανοιχτής καρδιάς

Θα δούμε να ξαναγιεννιέται ο κόσμος.

...απο την καρδιά του Αυγούστου 2013 

καλά χιλιόμετρα σε όλους

Κείμενο - φωτογραφία: Kristo Pantera

...